Witajcie!
Kontynuując akwarelową serię prezentuję kolejny obraz. Jest to głowa w kształcie wzgórza, albo wzgórze z twarzą. Nie pamiętam już intencji jaką miałem przy tworzeniu tego „portretu”. Nie myślałem chyba o niczym szczególnym – chociaż muszę przyznać, że owe wzgórze „z twarzy” może kojarzyć się z bohaterami filmu, którego nazwa polskiej dystrybucji również brzmi „Wzgórza mają oczy”.
Natomiast, gdy patrzę na to dziś, to widzę kogoś kto jest wielkim entuzjastą przyrody i czerpie z obcowania z nią wielką radość. Można powiedzieć, nawet że się z nią zjednoczył, trochę jak żeglarze Latającego Holendra – tylko że w wersji górskiej.
Dedykuje zatem ten obraz wszystkim miłośnikom leżenia w trawie i w szałasach, oraz składam serdeczne życzenia aby nie dopadły was w tej trawie kleszcze…
11 odpowiedzi na “Wzgórza mają oczy”
Jak patrzę na ten obraz i tytuł to myślę o opowiadanie sprzed prawie 100 lat „W górach szaleństwa”. Czy czytał Pan to Panie Cyprianie? Tam także byli entuzjaści przyrody, aż już zostało ich mniej… Dzisiaj także co raz mniej entuzjastów przyrody. Wszystko się zmienia.
Ph’nglui mglw’nafh Cthulhu R’lyeh wgah’nagl fhtagn.
Niestety nie czytałem Panie Polaku. Mam nadzieję, że w wolnej chwili uda mi się poznać historię, o której Pan pisze. No niestety przyrody mniej to i entuzjastów mniej 🙁
Jeśli człowiek dla góry jest niczym kleszcz dla człowieka, to czymże jest kleszcz dla góry?
Apropos kleszczy, ostatnio złapałem dwa.
Kleszcz jest dla góry chyba mieszkańcem 🙂
Mam nadzieję, że udało się kleszcze szybko usunąć i obyło się bez rumieniów.
Opis zakłócił niestety mój odbiór obrazu, ponieważ kilka dni temu właśnie zaatakował mnie kleszcz…
A może obraz przedstawia ludzką głowę z perspektywy maleńkiego kleszcza?
Bardzo mi przykro to słyszeć. Mam nadzieję, że udało się nie doświadczyć wbicia się kleszcza w skórę 😐
Oczywiście,że kojarzy mi się to z Vaiana. Bo postać nie jest idealnie zadowolona. Jak bogini z Vaiany, której to zostało ukradzione serce! A która niczego innego nie kochała tak jak przyrody!
Biedna Vaiana 😐 nie oglądałem jej nigdy. Mam nadzieje że odzyskała serce, nawet jeśli trochę się poobijało.
Panie Cyprianie, gdy patrzę na ten obraz, to wydaje mi się, że jest mocno wykadrowany. Sprawia wrażenie jakiejś takiej ciasnoty. Czy myśli Pan, że osobnikowi z tak olbrzymią głową jest na świecie za ciasno? Może uśmiecha się, bo wreszcie znalazł wystarczająco dużą łąkę żeby wygodnie się położyć?
Myślę, że może mieć Pani rację Pani Siasiu – tak potężna głowa z pewnością wymaga więcej miejsca niż mniejsze głowy, do których dostosowany jest nasz świat.
Teraz nawet mi przyszło do głowy, że taka głowa ma problem też z doborem nakrycia głowy. Możliwe, że będzie musiała złożyć zamówienie u kapelusznika, który stworzył kapelusz Króla Kawy.