Witajcie drodzy entuzjaści clupizmu!

Powracam do Was ze skromnym obrazem akwarelowym.
Nie będę się zbytnio rozwodził nad interpretacją tego „dzieła” ponieważ właściwie to jedyne co mogę powiedzieć to to, że chyba sobie stoją.
Może chcą się gdzieś dostać? Może czekają na spotkanie z jakąś wielką osobistością? A może muszą stanąć w kolejce do jakiegoś rytuału?

Sam nie wiem… Nastroje postaci wydają się różne, chociaż raczej skierowane w stronę tych posępnych lub rozdrażnionych. Może nie są pewni przyszłości, która czeka na nich po wyjściu z tej kolejki?

Witajcie
ten obraz olejny malowałem już od dłuższego czasu, jednak bardzo ciężko mi szedł.
Może dlatego, że nigdy nie malowałem takiego lasu, a może mało ogólnie malowałem scen zimowych – ciężko mi określić dokładnie.

Tym razem tworząc go, nie nawiedzały mnie żadne wizje reprezentantów lokalnej fauny – myślami byłem bliżej flory. Drzewa wyszły nieco koślawo, ale czuję że otrzymały dzięki temu nieco życia i charakteru. Zacząłem nawet rozmyślać, czy to drzewo pośrodku nie oddala się od pozostałych w jakimś akcie dezaprobaty lub buntu.

Zaczynałem ten obraz malować chyba w marcu a już się zrobił maj, który właściwie to okazał się dosyć zimny, dlatego ten zimowy pejzaż dedykuje właśnie jemu.

Drodzy entuzjaści malarstwa!

Witam Was po przerwie. Mimo, że nie wrzucałem nowych wpisów to pracowałem nad nowymi obrazami. Może nie malowałem aż tak dużo, jednak spędziłem dużo czasu obcując z przyrodą, która obdarowała mnie wieloma inspiracjami na nowe dzieła.
W tym czasie niejednokrotnie myślałem o moich przyjaciołach, którzy podróżują na dalekie krańce świata (a niektórzy nawet tam zimują!). Z samolotu często można zaobserwować piękne chmury lub zobaczyć z powietrznej perspektywy morza, wyspy i inne lądy.
W trakcie malowania tego obrazu wciąż mi czegoś brakowało, aż w końcu namalowałem tam w chmurach miasto.
Ciekawe, czy kiedyś latając samolotem będziemy mogli podziwiać takie widoki…

Witajcie!

Podczas ostatniego Spotkania Przyjaciół Amatorskiego Malarstwa postanowiłem, że spróbuję czegoś nowego. Ostatnio naoglądałem się filmów na platformie YouTube bardzo intrygującej malarki z Francji – Pani Nelly. Specjalizuje się ona w malowaniu nożami oraz często tworzy ciekawe obrazy abstrakcyjne.

Właściwie to chciałem namalować coś innego niż mi wyszło i przez większość procesu nie byłem w ogóle zadowolony z efektu. Może chodziło nawet nie o to że mi się w ogóle nie podobało, ale o to że to nie było to co sobie wyśniłem.
W końcu jednak poddałem się i pozwoliłem temu obrazkowi być tym czym jest.
Pozdrawiam wszystkich moich przyjacielskich malarzy, którzy uczestniczyli ze mną w owym spotkaniu SPAMu.

Witajcie drodzy entuzjaści obrazów.

Ostatnia dyskusja pod obrazem krwawego pejzażu wywołała we mnie niemałe emocje. Pomyślałem o tych wszystkich umęczonych duszach, które odeszły na drugi świat wyniku kaźni. Bardzo mnie to zasmuciło i doszedłem do wniosku, że należy odejść myślami w jakieś przyjemniejsze miejsce, gdzie nie ma bólu ani smutku.
Z takim miejscem kojarzą mi się bagna biebrzańskie, gdzie można znaleźć odosobnione miejsca oraz wodne labirynty. Niejednokrotnie odwiedziłem te tereny i zawsze były to miłe wspomnienia – nawet gdy zostaliśmy zaatakowani z moimi przyjaciółmi przez potężne chmury komarów.

Witajcie!

Dzisiejszy skromny obraz przedstawia ponownie miejsce, które nie istnieje. Chociaż, może nie do końca tak nie istnieje… Inspiracją były dwa zdjęcia, które kiedyś na siebie nałożyłem w programie graficznym.
Jedno było zrobione gdzieś w dzikich górach Armenii, drugie natomiast uwieczniało spokojny krajobraz mazurskiego jeziora. Samego montażu nie byłem w stanie niestety znaleźć, ale w jakiś sposób znalazł się on w mojej głowie.
Możliwe, że jest to podświadome malarskie nawiązanie do mojej dyskusji z Panią Siasią, o nierealnym miejscu, gdzie góry wpadają do morza.

Witajcie drodzy obserwujący.

Powracam do Was po niedługiej przerwie z obrazem mrocznym, nieoczywistym i akrylowym.

Widać tutaj chyba jakąś postać (a może kilka)? Nie jestem w stanie powiedzieć co to jest za miejsce, w którym się znajduje owa postać, ani nawet kim lub czym jest (o ile jest kimkolwiek/czymkolwiek).

Może kogoś lub czegoś szuka? Może szuka schronienia? Może mu/jej zimno?
Możliwe także, że błąka się po tej krainie już od bardzo dawna, tracąc codziennie resztki swego człowieczeństwa.

Witajcie!

W dzisiejszym wpisie chciałbym się z wami podzielić akwarelowym obrazem ponurego miejsca, głęboko w Puszczy Knyszyńskiej. Niegdyś była tam podobno jakaś osada, jednak obecnie nie ma tam chyba nawet żadnych śladów dawnych budowli, no chyba żeby zaliczyć do tego grona ambonę myśliwską (której nie namalowałem i tak).

Jednak mimo wszystko gdy patrzę na ten obrazek to wcale nie mam ponurych skojarzeń. Może jest tu ciemny gąszcz i jakaś tajemnicza polana, ale jednak jest to pewnie dom dla wielu dzików, saren oraz innych stworzeń lasu. Ciekawi mnie, czy mój przyjaciel Waldemar zapuścił się kiedyś w te okolice, w celu obcowania z lokalną fauną i florą.

Drodzy obserwujący,

Dzisiaj przychodzę do was z niewielkim obrazem akwarelowym, który został zainspirowanym pewnym miejscem na skraju potężnej metropolii. Widać stamtąd panoramę całego miasta oraz niekiedy nawet same Tatry! Jest to również uznane miejsce entuzjastek i entuzjastów znakomitych wschodów słońca.

Witajcie drodzy obserwatorzy!
Dzisiaj będzie nieco inny wpis, ponieważ tym razem nie będę się za bardzo rozpisywał z interpretacją. Właściwie to nie jest to „prawdziwy” obraz, ponieważ jest to negatyw improwizowanego obrazu akwarelowego, który uznałem za ciekawszy niż ten „źródłowy”. Za każdym razem widzę w tym obrazie coś innego…
Pozdrawiam i zapraszam do udzielania się w sekcji komentarzy.

Obraz pierwotny